روانشناسی و روانپزشکی
فهیمه ساجدی فر؛ پروین احتشام زاده؛ علیرضا حیدری؛ سحر صفرزاده
چکیده
زمینه و هدف: سالهایاولیه زندگی در مداخلات و پیشرفت کودکان اتیسم، اهمیت فراوانی دارد و بررسی نقش والدین در این زمینه ضروری به نظر میرسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مداخلات زودهنگام مدل دنور- والدین بر بهبود نیمرخ تحولی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام گرفتهاست.مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی ...
بیشتر
زمینه و هدف: سالهایاولیه زندگی در مداخلات و پیشرفت کودکان اتیسم، اهمیت فراوانی دارد و بررسی نقش والدین در این زمینه ضروری به نظر میرسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مداخلات زودهنگام مدل دنور- والدین بر بهبود نیمرخ تحولی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام گرفتهاست.مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع کاربردی با روش طرحهای تکآزمودنی نوع AB و جامعه آماری کودکان دارای اختلال طیف اتیسم در شهرستان ماهشهر بودند که از بین آنها 3 کودک اتیسم با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و والدین در 12 جلسه انفرادی و 1 ساعت در هفته، مداخلات زودهنگام مدل دنور- والدین را آموزش دیدند. ارزیابی در 7 مرحله با پرسش‌نامه سنین و مراحل رشد ویرایش سوم (ASQ3) انجام و برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی، تحلیل دیداری با محاسبه درصد دادههای ناهمپوش (PND) و همپوش (POD) و مقایسه نمودارها استفاده گردید.یافتهها: نتایج تحلیل دیداری نشان داد که استفاده از مداخلات زودهنگام مدل دنور- والدین باعث افزایش نمرات در زیرمقیاس‌های نیمرخ تحولی در آزمودنیها، با میزان 100 درصد دادههای ناهمپوش (PND) و0 درصد دادههای همپوش (POD) گردیدهاست و روند افزایشی نمرات حوزههای گوناگون رشد تا مرحله پیگیری ادامه داشتهاست. نتیجه‌گیری: اجرای مداخلات زودهنگام مدل دنور- والدین میتواند منجر به بهبود حوزههای تحولی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم گردد و والدین نقش برجستهای در این فرایند دارند بنابراین به‌نظر میرسد که با واردن‌کردن و مشارکت فعال والدین در روند مداخلاتی، میتوان گامی مهم در راستای بهبود تأخیرهای تحولی در کودکان اتیسم برداشت.